Shelley’nin aynı zamanda yayımcılığını üstlenen babası, 1820’de kaleme aldığı Mathilda’yı yayımlamayı reddetti ve metin yazarın ölümünden çok sonrasına, 1959’a kadar hiç basılmadı.
Gece olup da onu kendi yatağında hafif bir iniltiyle, huzurla uyurken görünce, hayatı boyunca anımsayacağı, olur olmadık yerlerde yoklayacak o derin boşlukla karşılaşacaktı.
“Bazı insanlar, düşüncelerinde ne sığ ne de kolay olan bir dinginliğin sırrını bulmuşlardır. Gide’in sırrıysa, bütün şüphelerinin ortasında, insan olmanın gururunu hiç kaybetmemesinde saklıdır.”